wspólnie z kimś

См. также в других словарях:

• wspólnie — «wraz z kimś drugim, razem, łącznie z innymi» Wspólnie pracować. Działać wspólnie z kimś. Wspólnie prowadzić gospodarstwo, gospodarować …   Słownik języka polskiego

• podzielić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}dzielić I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}podzielić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, podzielićlę, podzielićli, podzielićony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• mieszkać — ndk I, mieszkaćam, mieszkaćasz, mieszkaćają, mieszkaćaj «zajmować jakiś lokal, jakieś pomieszczenie jako główne miejsce przebywania, pobytu; mieć mieszkanie, zamieszkiwać; przebywać gdzieś stale albo czasowo» Mieszkać we własnym domu, w hotelu, w …   Słownik języka polskiego

• dzielić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, dzielićlę, dzielićli, dzielićlony {{/stl 8}}– podzielić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ciąć jakiś przedmiot na części, łamać na kawałki; porcjować …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dzielić — ndk VIa, dzielićlę, dzielićlisz, dziel, dzielićlił, dzielićony 1. «wyodrębniać z większej całości jakąś część, rozkładać jakąś całość na części, grupy, dokonywać podziału, klasyfikować» Dzielić bochen chleba na kromki. Historycy literatury dzielą …   Słownik języka polskiego

• podzielić — dk VIa, podzielićlę, podzielićlisz, podzielićdziel, podzielićlił, podzielićlony podzielać ndk I, podzielićam, podzielićasz, podzielićają, podzielićaj, podzielićał, podzielićany 1. tylko dk «rozłożyć jakąś całość na części, dokonać podziału;… …   Słownik języka polskiego

• wspólnik — m III, DB. a, N. wspólnikkiem; lm M. wspólnikicy, DB. ów 1. «osoba biorąca wspólnie z kimś udział w jakimś przedsięwzięciu (często w działalności przestępczej); współuczestnik» Wspólnik przygód, zabaw. Wspólnik przestępstwa, kradzieży, napadu.… …   Słownik języka polskiego

• umawiać się – umówić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wspólnie, po porozumieniu się z kimś podejmować jakąś decyzję; ustalać, uzgadniać, postanawiać coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Długo umawiali się co do formy zapłaty. Umówili się, że… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• współautor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. współautororze; lm M. współautororzy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osoba, która wspólnie z kimś jest autorem tego samego dzieła : {{/stl 7}}{{stl 10}}Współautorzy słownika.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• towarzysz — m II, DB. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. «ten, kto komuś towarzyszy, jest przy kimś obecny, przebywa z kimś, spędza z kimś czas» Towarzysz podróży, przechadzki. Towarzysz lat dziecinnych. Towarzysz niedoli. Mieć kogoś za towarzysza. ∆ Towarzysz broni… …   Słownik języka polskiego

• współpraca — ż II, DCMs. współpracacy, blm «praca wykonywana wspólnie z kimś, z innymi; wspólna praca, działalność prowadzona wspólnie» Pokojowa współpraca państw. Ścisła współpraca rodziców ze szkołą w wychowaniu dzieci. Zaprosić kogoś do współpracy w… …   Słownik języka polskiego